W latach 60-tych był rektorem Instytutu Nauk Społecznych, dyrektorem Instytutu Filozofii i Socjologii, członkiem Polskiej Akademii Nauk.
Należał do KC PZPR, był głównym ideologiem partii komunistycznej. Redagował "Myśl Filozoficzną". Był też jednym z największych pochlebców Stalina. Po jego śmierci zapewniał w "Myśli Filozoficznej", że dzieło Stalina nadal żyje.
W okresie stanu wojennego bardzo ostro krytykował Solidarność. Wsławił się też wtedy groteskową propozycją przyznania Pokojowej Nagrody Nobla Wojciechowi Jaruzelskiemu.
Jego najbardziej znane publikacje to: "Wstęp do teorii marksizmu. Zarys materializmu dialektycznego i historycznego" oraz "Filozofia człowieka. Marksizm a egzystencjonalizm".